Od dłuższego już czasu ten ludowy rzeźbiarz samouk tworzy w drewnie ku swojej i naszej radości. Rzeźbi świątki, zwierzaki i cudaczne ludziki, nie stroniąc od korzenioplastyki czy zdobień domów i ogrodzeń. Przed kilku laty do mistrza dołączył syn, teraz już razem wyczarowują z pni, korzeni i konarów drzew oryginalny świat rzeźbionych postaci pełnych uśpionych w nich przekazów dla naszego świata.

O sobie mówi:
„Piękno korzeni zachwyciło mnie, zacząłem je zbierać. Na początku robiłem lampki, żyrandole, potem uzupełniałem to, czego przyroda nie dokończyła – dorzeźbiłem głowy ptaków, węży, później postacie. Pierwszą rzeźbę już nie w korzeniu, zrobiłem w 1974 r. był to dziadek siedzący na pniu. […] Pomysły podpowiada mi natura. Często zaczynam coś robić i sam nie wiem, co to będzie. Konkret przychodzi z czasem. Moją ulubioną rzeźbą, podobnie jak dla wielu ludowych twórców, jest figurka Chrystusa Frasobliwego. W czasach zaborów była ona symbolem ciemiężonego narodu polskiego”.

Jak otwarte są wrota Pogórza*, tak i otwarte są drzwi pracowni panów Sochów, gościnne to wnętrze. Trudno uwierzyć nie patrząc osobiście, jak spod dłuta czy piły trzymanych w ich rękach wynurzają się Frasobliwe Chrystusy, Święci Wspomożyciele czy postacie z bajek i legend.

Rzeźba plenerowa pana Stanisława, którą można spotkać na szlakach wiodących po „Skamieniałym Mieście” w Ciężkowicach, Polichtach czy Jamnej, odznacza się oryginalnością wyrazu i niepowtarzalnością mimiki zawartą w płaskorzeźbionych czy w pełnych formach postaci. Więc trzeba pospieszyć do pracowni mistrza stojącej na wysokim wzgórzu z widokiem na dal Pogórza Rożnowskiego. Faściszowa 72 koło Zakliczyna, warto zapamiętać ten adres.

Gdy bywa się tutaj ożywa cały ten rzeźbiony świat Sochów, posłuchajcie:

Wśród pól rolnych, łąk Pogórza,
Gdzie dal długa i szeroka,
Gdzie w zieleni dom się nurza
Rzeźbi w drewnie rzeźbiarz Socha.

Rzeźbią dłonie co myśl powie,
Struga dłuto drewna kloc,
Rzeźbiarz jakby był z nim w zmowie,
Będzie w rzeźbie siła, moc.

Rzeźbi Socha Boże świątki,
Wilkołaki z ludzką twarzą,
W jego rzeźbach swojskie wątki,
Nawet słychać jak się swarzą.

Stoją rzeźby zadumane,
Jakiś zbójnik, chłop wąsaty
I te z bajek bardziej znane,
Baba Jaga, leśne skrzaty.

Anioły we skrzydła wpięte
W artysty myślach fruwają,
Chrystusy na krzyżach rozpięte
Mękę Pańską odtwarzają.

Trzej Królowie Monarchowie,
Matki Boskie Zielne, Siewne
I mag co przyszłość przepowie,
Wszyscy i wszystko potrzebne.

To świat sztuką ozdobiony,
Wszędzie jakieś cuda, dziwy,
Ten dom, jak zaczarowany
I tylko Socha prawdziwy.

Czesław Anioł

* nawiązanie do akcji „Otwarte Wrota Pogórza” 10 i 11 sierpnia 2013 r.

Materiał powstał w ramach działalności strony informacji turystycznej it.dunajecbiala.pl.